Kerst in de MacPherson Gardens
Bij ons in de buurt wonen zo’n tweehonderddertig gezinnen en alleenstaanden in Blok 72 aan de MacPherson Gardens. Elk van die personen heeft zijn eigen verhaal. Op de tiende verdieping woont een oudere vrouw, wier volwassen kinderen getrouwd zijn en elders wonen. Ze woont nu op zichzelf. Een paar deuren verderop woont een jong stel met twee kinderen, een jongen en een meisje. Een paar verdiepingen lager woont een jongeman die in het leger zit. Hij heeft nog nooit een kerk van binnen gezien, maar misschien brengt hij de kerstdagen straks wel thuis door. Al die mensen heb ik vorig jaar rond de kersttijd ontmoet, toen we met een groepje van onze kerk daar in de buurt kerstliedjes ging zingen om iets van de vreugde van Kerst met de bewoners te delen.
Denk na voordat je spreekt
Chung was boos op zijn vrouw. Ze was vergeten de route naar het bekende restaurant te checken waar ze wilden gaan eten. Het gezin was van plan hun vakantie in Japan af te ronden met een heerlijke maaltijd voordat ze weer naar huis zouden vliegen. Maar nu werd het steeds later en zouden ze hun bezoek aan het restaurant missen. Gefrustreerd bekritiseerde Chung zijn vrouw omdat ze het zo slecht gepland had.
Gevleugelde zon
Vijf jaar lang lag een oud kleizegel onopgemerkt in een kast in het Archeologisch Instituut van Jeruzalem. Toen het aan de voet van het zuidelijke deel van de oude stadsmuur van Jeruzalem opgegraven werd, bracht een eerste onderzoek niet aan het licht hoe bijzonder het bijna drieduizend jaar oude voorwerp was. Later onderwierp een archeoloog de letters op het zegel aan een nauwkeurig onderzoek, en bleek het om een grote ontdekking te gaan. De oud-Hebreeuwse inscriptie luidde: ‘Behoort toe aan Hizkia [zoon van Achaz] koning van Juda’.
Als u het zegt . . .
In Sri Lanka is een man genaamd Refuge Rabindranath al meer dan tien jaar jeugdwerker. Vaak is hij tot diep in de nacht met jongeren bezig. Hij praat met hen, luistert naar hen, dient hun van advies en onderwijst hen. Hij geniet ervan om met jongeren te werken, maar soms is het ontmoedigend om te zien dat veelbelovende studenten zich van het geloof afkeren. Er zijn momenten waarop hij zich als Simon Petrus in Lucas 5 voelt.
Samen naar de finish
Tijdens de Olympische Spelen van 2016 in Rio kwamen twee atleten die aan de 5000 meter deelnamen op een bijzondere manier in het nieuws. Toen ze zo’n 3200 meter hadden afgelegd, kwamen de Nieuw-Zeelandse Nikki Hamblin en de Amerikaanse Abbey D’Agostino met elkaar in botsing, waardoor ze allebei vielen. Abbey was al snel weer op de been, maar ze bleef om Nikki overeind te helpen. Toen ze net weer aan het lopen waren begon Abbey te wankelen. Als gevolg van de val was haar rechterbeen gewond geraakt. Nu was het Nikki’s beurt om te stoppen en haar collega aan te moedigen om door te gaan. Toen Abbey ten slotte de finish over strompelde, stond Nikki haar op te wachten en omhelsde ze haar. Wat een prachtig beeld van wederzijdse aanmoediging.
De eerste stap zetten
Tham Dashu had het gevoel dat hij iets miste in zijn leven. Daarom ging hij naar de kerk. Hij bezocht dezelfde kerk als zijn dochter, maar ze gingen er nooit samen heen. Vroeger had hij haar een keer zwaar gekwetst, en dat had hun uit elkaar gedreven. Daarom glipte Tham altijd naar binnen als het zingen begon, en vertrok hij weer direct na de dienst.
Wat is er blijvend?
Een vriend van me, die onlangs door allerlei moeilijkheden is heengegaan, schreef: ‘Als ik over de laatste vier semesters van mijn leven als student nadenk, is er heel veel veranderd . . . Het is om bang van te worden, heel erg bang. Er is niets dat voor altijd blijft.’
Jij niet
David had de schets gemaakt. Hij had het meubilair ontworpen. Hij had de benodigde materialen verzameld. Hij had alles voorbereid (zie 1 Kron. 28:11-19). Maar de eerste tempel van Jeruzalem staat bekend als de Tempel van Salomo, niet als die van David.
Volmaakt liefhebben
Haar stem trilde toen ze vertelde over de problemen die ze met haar dochter had. Uit bezorgdheid over de twijfelachtige vrienden van haar tiener, had ze de mobiele telefoon van haar dochter afgepakt en ging overal mee waar ze naartoe ging. Hun relatie leek alleen maar slechter te worden.
Kom niets tekort
Stel je voor dat je zonder bagage op reis gaat. Zonder de belangrijkste dingen. Geen schone kleren. Geen geld of creditcard. Klinkt best beangstigend, en ook wel dom, niet?
Leven vinden
De woorden van Ravi’s vader raakten hem diep. ‘Je bent een totale mislukking. Je bent een schande voor de familie.’ Vergeleken met zijn getalenteerde broers en zussen, werd Ravi als een waardeloze nietsnut gezien. Hij probeerde als sportman succes te hebben, en dat lukte ook wel, maar toch voelde hij zich nog een loser. Wat moet er van me worden, vroeg hij zich af. Kan ik dan helemaal niets? Is er een manier om uit het leven te stappen, liefst zonder pijn? Dit soort gedachten spookten door zijn hoofd, maar hij praatte er met niemand over. In zijn cultuur deed je dat gewoon niet. Hij had geleerd om ‘je privé verdriet privé te houden, het voor jezelf te houden als je wereld instort’.
